De buien ruzie

 Hallo fans

Kennen jullie Koos Matroos nog?

Hij krijgt heel wat gedoe...

met enkele buien.

De buien ruzie

Voorbij de Nevelwouden en de Mistige Vlakte ligt de Kumuluszee. Hier woont Koos Matroos. Koos dobbert met zijn bootje op de Kumuluszee.  Tevreden kijkt hij rond. 

Koos Matroos

Helemaal achteraan de zee loopt een streep. Daar is het einde van het Grote Wolkenrijk Kroelonia. Bij de streep wonen de hoestbuien. De hoestbuien zijn wolkje over aan het spelen. Alle wolkjes liggen op een rijtje. Het achterste wolkje springt over alle andere wolkjes heen naar voren. Dan is het wolkje vooraan. Nu is er een ander wolkje achteraan. Het achterste wolkje springt weer naar voren. En ga zo maar door. Koos moet er om lachen. De hoestbuitjes hoeven niet meer zo te kuchen en te hoesten. Alles gaat helemaal goed. Koos gaat op de bodem van zijn boot liggen. Hij doet zijn ogen dicht. Koos valt langzaam in slaap.

wolkje over

"Spettter RET-E-KE-TET".

Koos schrikt wakker. Hij kijkt om zich heen. Het is helemaal donker geworden. Hij is kletsnat. Er liggen ook allemaal hagelsteentjes in zijn boot. Koos Matroos kijkt omhoog.  Daar drijven allemaal donkere wolken. Ze gaan naar de streep achteraan op de Kumuluszee. Uit de donkere wolken valt regen en hagel. Oei oei, denkt Koos, regen en hagelbuien. Wat komen die hier doen?

"Oehoeoe snif snif".

Koos kijkt om. Vanachter komen er nog meer buien. Huilbuien deze keer. Vanaf de overkant komen er lachbuien en driftbuien aan. Je hoort ze al van verre.

"Haa hahahoei"

"GRRR.GRRR".

 

De driftbuien zien zelfs een beetje rood. Het lijkt wel of ze ruzie hebben. De hoestbuitjes zijn bij elkaar gekropen en kijken angstig omhoog. Precies boven de hoestbuitjes komen alle buien bij elkaar.

"Wegwezen. Dit is ons plekje", sissen de driftbuien.

"Mooi niet", schreeuwen de regen en hagelbuien terug. De lachbuien kunnen er alleen maar om lachen.

"Pardon...ons plekje", lachen ze vrolijk.

"Niet waar...niet waar", janken de huilbuien. Dan botsen de driftbuien tegen de hagel en regenbuien. De huilbuien en lachbuien zitten er precies tussenin.

"Kaboem.  FLITs', gaat het. Het begint nu heel hard te regenen. De hagelstenen komen nu ook naar beneden. De huilbuien janken met een angstaanjagend geluid. De lachbuien komen niet meer bij van het lachen. En heel zachtjes hoor je ook de hoestbuien kuchen. De bliksemflitsen schieten alle kanten op.

Koos heeft zich onder het zeil van zijn boot verstopt. Die hagelstenen doen zeer als je ze op je kop krijgt. Echt wel. Als het even stil is durft hij te kijken. De buien liggen nog steeds tegen elkaar aan.

"Grrrr".

De driftbuien zijn nog steeds kwaad. Ze zien nu helemaal rood. De regen en hagelbuien zijn nog donkerder geworden.

"Oei oei. Dat loopt niet goed af", mompelt Koos. Daar beginnen de bliksemflitsen, het geregen en vallende hagelstenen weer. Koos kruipt weer onder het zeil. Er schijnt geen einde aan te komen. 

Het duurt een hele tijd. Maar dan is het weer stil. Koos kruipt onder het zeil vandaan. Het is toch te gek voor woorden, denkt Koos. Hij gaat rechtop in zijn boot staan.

"AHOY...AHOY...STELLETJE RUZIEMAKERS", roept Koos heel hard. Een van de driftbuien hoort hem. De bui stuurt meteen een bliksemflits op Koos af. De flits komt voor Koos zijn voeten terecht. Hij duikelt zo overboord. Van de schrik.

Daar spartelt Koos Matroos in de dunne Kumuluszee. Hij moet weer snel aan boord van zijn boot zien te komen. Anders...zakt hij zo door de platte blauwe zeewolken.

En dan kom je niet meer boven. Koos spartelt naar de boot. Maar zijn boot drijft steeds verder weg. Koos Matroos begint moe te worden.

De hoestbuitjes hebben het gezien. Voorzichtig drijven ze onder de ruziemakers door naar de boot van Koos. Ze durven niet te kuchen of te hoesten. De hoestbuitjes gaan langs de boot drijven. Ze proberen de boot naar Koos te duwen. Het lukt niet. De buitjes zijn niet sterk genoeg. De lachbuien zien wat er gebeurt bij de boot van Koos.  De lachbuien komen ook helpen. De boot drijft nu een beetje naar Koos toe. Koos Matroos is al een paar keer kopje onder geweest. De buien moeten vlug zijn...anders is het te laat...

De andere buien komen nu ook helpen. Behalve de driftbuien. De huilbuien lachbuien regen en hagelbuien duwen de boot naar Koos Matroos. De hoestbuien helpen Koos in de boot klimmen. Koos ligt plat op de bodem van zijn boot. Hij is erg moe van al dat gespartel. Niet veel later zit Koos alweer rechtop. Hij bedankt de buien voor hun hulp. Alle buien willen weer in de lucht gaan hangen, maar...

De driftbuien houden ze tegen.

"Ons plekje. Ga maar ergens anders hangen", sissen ze tegen de andere buien. De huilbuien beginnen weer te janken. De regen en hagelbuien worden alweer donker. De lachbuien doen met de huilbuien mee.

"O nee. Daar gaan we weer", mompelt Koos. Hij gaat rechtop in de boot staan.

"HEEE...RUZIEMAKERS", roept Koos. De buien stoppen met ruziemaken. Ze kijken naar beneden naar Koos.

"Waarom maken jullie ruzie? Er is toch lucht genoeg", roept Koos naar boven.

"Bemoei je er niet mee. Alle lucht is van ons", schreeuwen de driftbuien terug. De driftbuien hebben zich helemaal opgeblazen. De andere buien hebben zo geen plaats meer in de lucht.

Koos krabt zich eens achter de oren. Wat nu gedaan?

Heel hoog boven het Wolkenrijk Kroelonia vliegt Bolle Jan de wind. Hij heeft de hele ruzie van boven af gezien. Hij heeft ook gezien dat bijna alle buien Koos geholpen hebben. En die driftbuien zitten weer dwars. Jan de wind heeft er genoeg van. Hij zal Koos en de buien wel eens helpen.

Koos Matroos staat nog steeds op zijn boot naar boven te kijken. Dan voelt hij dat de wind begint te waaien. Steeds harder. Koos denkt dat ie weet wat Bolle Jan de wind gaat doen.

"Alle buien en buitjes opgelet...Kom achter de boot zitten...de wind komt eraan", roept Koos. Zo gezegd zo gedaan. De hoestbuitjes zitten bij Koos in de boot. De huilbuien, lachbuien en regenbuien zitten achter de boot. De hagelbuien hangen langs de boot. Iedereen is stil.

De wind waait nu heel hard. De driftbuien weten niet wat er gebeurt. Nu gaat het stormen. De driftbuien kunnen niet meer blijven hangen. Ze waaien heel snel weg. Niemand heeft de driftbuien nog gezien.

Alles is weer rustig. Koos dobbert weer op de Kumulszee. De wind is gaan liggen. De lucht is blauw. Geen wolkje te zien. Of toch wel. Bij de streep achteraan op de Kumuluszee spelen de hoestbuien samen met de lachbuien wolkje over. De andere buien zijn ergens anders heen gegaan. Er is toch lucht genoeg, niet dan...ja toch.

Da's waar lucht genoeg.

Maar wat een raar verhaal.

Nooit geweten dat buien ruzie kunnen maken.

Nou ja...zo zie je maar weer.

Joepddoei en de mazzel

DJEK