De Stemmendief

Hallo fans.

Hebben jullie het al gemerkt? Veel kinderen zijn verkouden. Ze niezen veel en ze kunnen bijna niet praten. Deze kinderen zijn hees. Alsof iemand hun stem gestolen heeft. 

De Stemmendief

In het Wie Wat Waar land is een groot bos. In dat bos staan hele hoge wolkenbomen. Deze bomen staan zo dicht tegen elkaar aan dat het op de wolkengrond, onder de bomen, altijd donker is.

Op de grond scharrelt er iets rond. Het wezentje is iets kleiner dan een kabouter.Het heeft hele grote witte ogen. Als hij rechtop staat hangen zijn voorpoten op de grond. Als hij voorruit wil zet hij zijn voorpoten iets naar voren. Dan springt het wezen met zijn achterpoten tussen zijn voorpoten door. En dat is dan zijn manier van lopen.

Aan alle vier zijn poten heeft het klauwen die wel een beetje op handen lijken. Uit zijn bek steken twee grote gele tanden.

Het wezen komt aan de rand van het donkere Wolkenbomenbos. 

Een eindje verderop staat een van de laatste Wolkenbomen van het bos.

Vanuit deze boom dwarrelen er platte wezentjes naar beneden.  Daarna klimmen ze weer naar boven en begint het feest opnieuw.

Het beest gaat naar de boom. Het opent zijn bek en gromt. "RG...Rg...rg".

De wezentjes dwarrelen gewoon door alsof er niets aan de hand is. Het lijkt erop of dat ze niets gehoord hebben.

Het beest draait zich om. Een beetje nijdig hopst hij weg.

Het beest gaat terug naar zijn hutje in het Wolkenbomenbos. In het hutje zoekt het wezen naar iets. Ineens heeft hij een klein rugzakje te pakken. Hierin doet hij een oud boek met gouden letters erop. 

hij doet de rugzak om en loopt weer naar buiten.

Voor zijn hutje gaat het beest rechtop staan. Hij snuift eens.Hij kijkt alle kanten op. Dan hopst hij rechtdoor. Op weg naar de wolkbreuk.

Bij de wolkbreuk blijft hij staan. Hij houdt zijn kop scheef en bromt: "Rg...Rg".

Dan springt hij de wolkbreuk in.

"RGGGG...RGGGG...RRRg". De zure regen valt op zijn vacht. Het beest zet het op een lopen. Het wezen komt aan de andere kant van de breuk. Hij draait zich om. "RGGG...Rggg", gromt het tegen de wolkbreuk.

Even later loopt hij verder. Het beest kijkt om zich heen. Waar is hij nu terecht gekomen? De wereld is oranje, rood en geel gekleurd. 

Ineens ziet hij iets in een oranje wolkenboom zitten. Vlug verstopt hij zich in de bosjes.

Boven in de boom  zit een oranje pluizenbol te slapen. Heel voorzichtig sluipt het beest naar de wolkenboom. Op de boom hangt een bordje. Het wezen kan het bordje niet lezen. 

"Rgg...rggg", gromt hij zachtjes tegen de oranje bol. Snel hopst hij verder.

De oranje pluizenbol doet één oog open en kijkt het wezen na.

Na een lange wandeling komt het wezen op het plein voor de Wolkenfabriek. Hij hoort iemand zingen. Weer verstopt hij zich in de wolkenbosjes.

Valentino is weer eens verliefd.

Valentino

"La...La...lala", zingt onze verliefde Kroelio. Langzaam loopt hij over het plein heen. De Kroelio blijft zingen. In de bosjes spitst het beest zijn oren. Hij begint te lachen. Vlug haalt hij het boek met de gouden letters uit zijn rugzak. Het wezen bladert door het boek. Valentino is nu vlak bij het bosje waar het beest in zit. Hij zingt nog steeds. "Trrrra...la...la...".
Het beest mompelt iets.Plots verschijnt er een groen bolletje boven Valentino's kop. Het bolletje wordt rood en vliegt naar het beest en verdwijnt in zijn kop. 
"Traa...larG...RRRgaaag...". Valentino grijpt naar zijn keel.
"ARg...groosRRR". Hij kan niet meer zingen. Valentino kan zelfs niet meer praten. Hij is zijn stem...kwijt. Van schrik rent Valentino naar het Hemelse Plein. 
"Traa...la...la", zingt het wezen met de stem van Valentino.
Lachend en zingend gaat hij verder.

Mo de Kroelio

Mo de Kroelio loopt op het Hemelse Plein. Hij is op weg naar het luchtkasteel.
Leon, de keukenprins, is in het luchtkasteel. Hij heeft Mo gevraagd even langs te komen.Zomaar. Gezellig keuvelen over van alles en nog wat. Mo heeft er zin in.
Plotseling komt Valentino het plein opgerend. Hij gaat recht op Mo af.
"ARRRRg...PPR", schreeuwt Valentino.Hij stopt bij Mo.
Mo zegt; "Rustig, rustig Valentino. Ik versta er niets van". 
"GGrrAAAAAkk...", schreeuwt Valentino weer. Mo snapt er niets van.  Valentino begint nu toch wel boos te worden. Hij haalt zijn schouders op en laat zich op de wolkengrond vallen. Daar zit hij... met zijn voorpootjes over elkaar.
Mo staat na te denken. Dat kun je zien. Want dan verschijnt er een rimpel boven zijn ogen. 
"Jij bent je stem kwijt...",zegt Mo tegen Valentino.Valentino zucht en knikt van ja."Maar hoe kan dat? vraagt Mo. Valentino springt op. hij doet zijn pootjes boven zijn hoofd. Valentino doet net alsof hij een bal boven zijn hoofd heeft.Mo snapt er nog steeds niets van. 
"Kom mee naar het Luchtkasteel", zegt hij tegen Valentino. "Misschien weet daar iemand iets van verdwenen stemmen". Valentino sjokt achter Mo aan. Op naar het kasteel.

In het Luchtkasteel gaan Valentino en Mo naar de paleiskeuken. In een hoekje naast de oven zit Leon, de keukenprins, te snikken.
"Wat is er met jou aan de hand?", vraagt Mo aan Leon. De keukenprins springt op en begint te schreeuwen. 

Leon, de keukenprins, Kroelio

"RRRppp...KKKrrr...oookkk". Hij wijst door het raam naar buiten. Mo kijkt naar buiten. Hij ziet alleen een paar wolkenbomen en struiken. 
"Hmmm...al twee Kroelioos zonder stem...vreemd", mompelt Mo.
"Blijven jullie hier...dan ga ik naar mijn kamer". Mo rent weg.
Leon en Valentino kijken elkaar aan.Ze gaan op de grond zitten. Verdrietig kijken ze voor zich uit.

Mo is op zijn kamer in het Luchtkasteel.
Hij is op een stoel gaan zitten. Mo is aan het zoeken in heel veel boeken.
"Nee deze is het ook niet", mompelt de Kroelio. Hij zoekt verder. Even later denkt Mo het goede boek te hebben gevonden.
"Verdwenen stemmen", leest hij. "Een stemmendief? "mompelt Mo. 
"Het lijkt inderdaad op tovenarij". Hij pakt het boek en gaat terug naar de paleiskeuken.

In de keuken gaat Mo bij Leon en Valentino op de wolkengrond zitten. Hij laat de twee andere Kroelioos het boek zien. Leon kijkt verbaasd naar het boek. 
"GRRRRo...PPPRRR", grauwt Leon en wijst naar een plaatje in het boek. Op het plaatje staat een duister wezen. Mo kijkt naar het plaatje.Hij leest voor. 
"Een Hork. Een wezen uit het Wie Wat Waar land. Een Hork kan een beetje toveren. Door een toverspreuk kan een Hork stemmen stelen".
"We moeten die Hork snel vinden", zegt Mo tegen de andere twee Kroelioos. 
Weer wijst Leon door het raam naar buiten.
"Daar heen dus", roept Mo. Hij sringt op en rent naar buiten. Leon en Valentino rennen mee.
De Hork is weer terug op het plein voor de fabriek. De ene keer praat hij met de stem van Leon, dam weer met de stem van Valentino. De Hork wil weer terug naar het Wie Wat Waar land.
Lino Kroelio, de baas van de wolkenfabriek, komt net naar buiten gelopen. Dan ziet hij de Hork.

Lino Kroelio

"Hee...wie ben jij?", roept Lino. "Wat doe jij hier?". Lino rent naar de Hork toe.
De Hork pakt snel zijn toverboek. De stem van Lino vliegt naar de Hork.
"RRRRGGG...Kpppirrr", roept Lino ineens.Hij stopt en voelt eens aan zijn keel.
"ARRRgg...Aargg , hoest Lino. Zijn stem is weg. De Hork is ook weg. Verdwenen in het Lanterfantenbos.

Heel snel achter elkaar komen er drie Kroelioos het fabrieksplein oprennen. 
Zo snel...dat ze bijna over Lino struikelen.
"Wat doe jij op het plein?", vraagt Mo. "Wat is er gebeurd?". 
"RRRRRGR KIPPPPeRRR", antwoordt Lino. Hij wijst naar het Lanterfantenbos.
"Aha, dus daar zit de stemmenrover", roept Mo. "Nu is het afgelopen. We gaan hem vangen. Kom mee", wijst Mo. Hij marcheert naar het bos. De andere Kroelioos kijken elkaar verbaasd aan. Dan gaan ze toch maar achter Mo aan. 
Langzaam sluipen de vier Kroelioos door het Lanterfantenbos. een Lanterfant kijkt op. Hij snapt niet wat die snuiters in zijn bos komen doen.

De Hork is moe geworden van al dat getover. Hij doet zijn rugzak af. De stemmendief kijkt voorzichtig rond. Niemand te zien. De kust is veilig.Hij laat zich pardoes tegen een wolkenboom vallen. Even later is de Hork in slaap gevallen.

Een eindje verderop staan de vier Kroelioos te luisteren.
"Horen jullie dat ook?", vraagt Mo. De andere Kroelioos knikken van ja.
"Het lijkt wel of er iemand een boom aan het omzagen is", zegt Mo weer.
Valentino wijst naar een grote Wolkenboom.
Voorzichtig kruipen de Kroelioos naar de grote boom. Niet voorzichtig genoeg.
De Hork doet zijn ogen open. Hij heeft iets gehoord. Hij kijkt vlug achterom. Dan ziet hij de Kroelioos. De Kroelioos hebben hem ook gezien. Vlug duiken ze op de Hork af. Net te laat. De stemmendief klauwt de grote hoge boom in.
Tja denkt Mo. Hoe krijgen we hem weer uit die boom?. 
"Hmmm, eigenlijk zit ie wel goed in die boom", zegt Mo. "We wachten gewoon tot hij er weer uitkomt". Ondertussen heeft Leon de rugzak van de Hork gevonden. Nieuwsgierig kijkt hij in de rugzak. Leon haalt het toverboek uit de rugzak en laat dat aan Mo zien. 
"Dank je wel Leon. Misschien staat in dit boek wel hoe jullie je stem terug kunnen krijgen", vertelt Mo. Hij begint in het bek te lezen. Mo snapt er niet veel van. 
"Heeft iemand van jullie mijn boek meegenomen?", vraagt Mo. De drie andere Kroelioos schudden van nee met hun hoofd. 
"Dan ligt dat zeker nog in de keuken van het Luchtkasteel", mompelt Mo.
"Valentino zou jij dat boek even kunnen gaan halen?", vraagt Mo. "Dan bewaken wij de boom. De Hork kan dan niet ontsnappen".
Zo gezegd zo gedaan. Valentino zet het op een lopen terug naar het Luchtkasteel. Lino kijkt naar boven. Geen spoor te zien van de Hork. De stemmendief zit goed verstopt tussen de wolkenbladeren. Hij durft zich niet te bewegen.
Even later is Valentino weer terug. De Kroelio is helemaal buiten adem. Zo hard heeft ie gerend. Hij geeft het boek aan Mo. Mo bladert door het boek. 
"Aha...hier staat het", wijst Mo. "Spreek de toverspreuk andersom uit", mompelt Mo. Dan pakt hij het boek van de Hork erbij. Hij begint weer te bladeren. Opeens staat Mo op. Hij loopt naar de grote wolkenboom. Aandachtig kijkt hij omhoog. Langzaam begint Mo de Kroelio woorden te fluisteren. 
De Hork krijgt een raar gevoel in zijn hoofd. Wat is dat...?.
Er gebeurt niets. Hmmm, denkt Mo. Zeker iets niet goed gezegd. Nog maar een keer. Opnieuw begint hij te fluisteren.
Dan...verschijnen er ineens...drie groene bolletjes.Vliegensvlug schieten de bolletjes naar de kelen van Valentino, Leon en Lino. De drie Kroelioos beginnen te lachen. Ze kunnen weer praten. Ze hebben hun stem terug. 

Boven in de hoge wolkenboom zit nog steeds de Hork. Zijn keel doet pijn. Hij doet zijn voorpoten op zijn keel. Alleen...nu kan hij zich niet meer vasthouden...en tuimelt zo naar beneden. De Kroelioos springen bovenop hem.  ze grijpen hem stevig vast.
"Rg...RRRGGG", gromt de stemmendief met zijn eigen stem.
"Nee, we laten je niet los", roept Valentino.
"We zullen jou wel eens een lesje leren...", gromt Lino
"We zullen jou stem eens afpakken...dan piep je wel anders", sist Leon.
"Dat gaan we allemaal NIET doen", zegt Mo. "We brengen hem terug naar het Wie Wat Waar land".

Om de beurt houden de Kroelioos de Hork stevig vast en nemen hem zo mee naar de Wolkbreuk.De Hork gromt en krijst bijna de hele tijd. Bij de Wolkbreuk krijgt de stemmendief zijn rugtas terug. Mo heeft wel het toverboek eruit gehaald. Hij zegt tegen de Hork.
"Je hebt zelf toch een stem. Veel zingen dan krijg je vanzelf een mooie stem". 
De Hork kijkt hem ongelovig aan.
Dan pakken de Kroelioos hem bij zijn poten.Ze tellen tot drie. En...daar vliegt de Hork zo door de Wolkbreuk heen.
"Ziezo, daar zijn we mooi vanaf",zegt Lino.
"Eind goed, al goed", zucht Valentino. Leon zegt niets. De vier Kroelioos draaien zich om. Langzaam lopen ze terug nar het Lanterfantenbos. Mo kijkt nog één keer om naar de Wolkbreuk.

BONS
Aan de andere kant van de Wolkbreuk ploft de Hork op de wolkengrond.Hij kijkt eens om zich heen. Een eindje verderop staat de boom met de Dwarrels.
Ja...hij is weer thuis.De Hork staat op en loopt naar de boom met de Dwarrels.
"Rggg...Rg", gromt het beest tegen de Dwarrels. Hij denkt even na.
"RPPPP...Rlllooooo". De Hork begint te lachen. Ja, dat klinkt al een stuk beter. Tevreden waggelt de stemmendief het donkere Wolkenbomenbos weer in. Zelfs de Dwarrels houden even op met dwarrelen...héél even maar. 


Zo dat is gelukkig weer goed afgelopen

Joepdoei en de mazzel

DJEK

De Hauw Mauw

Hallo Fans 

Zoals jullie wel weten, kan het in de herfst hard waaien. dan is er soms een storm. Er kunnen dan grote wervelwinden ontstaan. Orkanen bijvoorbeeld. Maar er bestaan ook kleine wervelwinden.

Deze wervelwindjes heten HauwMauw's

DE HAUWMAUW

Op Kroelonia, het grote wolkenrijk, is het ook herfst. De wolkenblaadjes vallen langzaam maar zeker  op de wolkengrond. Bolle Jan, de wind, probeert ze allemaal weg te blazen.

In een hoekje tussen de wolkenbomen zit het wervelwindje HauwMauw.

Het windje wervelt vrolijk door het Lanterfanten-bos. Hij laat de blaadjes omhoog vliegen. Hier en daar vliegt er ook een takje omhoog. Hauw mauw heeft veel plezier.

Op het Hemelse Plein loopt Valencio naar het luchtkasteel. In zijn voorpootjes heeft hij een heleboel enveloppen. In deze enveloppen zitten allemaal kusjes en zoentjes. Valencio verzamelt deze kusjes en zoentjes. Maar ook knuffeltjes hoor. Hij houdt de enveloppen stevig vast. Het waait een beetje en Valencio wil zijn verzameling niet kwijt raken. Snel loopt hij door naar het kasteel.

Valencio

HauwMauw is naar het Hemelse Plein gewerveld. Daar ziet hij Valencio lopen.  Wat heeft die Kroelio in zijn pootjes? Zulke blaadjes heeft Hauw Mauw nog nooit gezien. Die moeten weggeblazen worden. Snel vliegt het wervelwindje naar Valencio. 

Valencio heeft niets in de gaten. Ineens zit hij midden in de wervelwind. De Kroelio schrikt...hij laat alle enveloppen een beetje los. Daar gaan de enveloppen, hoog de lucht in. HauwMauw doet zijn best om de papiertjes nog hoger te laten vliegen. De wervelwind giert van plezier.

Valencio heeft geen plezier. Hij kijkt zijn verzameling na en roept: "Mijn zoentjes...mijn kusjes...mijn knuffeltjes...o,nee".

Valencio wordt kwaad. Hij zal die HauwMauw wel eens een lesje leren.

"Kom hier jij", roept Valencio en rent naar de wervelwind toe. HauwMauw heeft gezien dat Valencio geen plezier heeft.  Hij wervelt  vlug terug naar de Wolkenfabriek.
Valencio holt zo hard hij kan. Hij wil de wervelwind inhalen.  Het lukt niet...de wind is veel te snel.
Hijgend staat Valencio voor de wolkenfabriek. Hij ziet HauwMauw in het Lanterfanten-bos verdwijnen.
Valencio laat zich op zijn achterwerk vallen.
"Wat nu?" mompelt de Kroelio verdrietig. "Hoe krijg ik mijn kusjes en zoentjes terug? .

Mo en Ferd komen uit de wolkenfabriek. Ze hebben net wat lekkers gegeten in de keuken van de fabriek.
"Het is iedere keer heerlijk wat Leon de keukenprins maakt. Vind jij ook niet Mo? ", zegt Ferd.

Mo de Kroelio

Mo is het daar helemaal mee eens. Ineens zien ze Valencio op het plein voor de fabriek zitten. Vlug lopen de Kroelioos naar hem toe.

Ferd Kroelio

Verdrietig vertelt Valencio het verhaal van de HauwMauw. Wat nu gedaan? Mo krabbelt achter zijn oren. Hij krijgt een rimpel boven zijn ogen. Dat gebeurt altijd als Mo diep nadenkt.
"Waar is dat allemaal gebeurt? "vraagt Mo.
"Op het Hemelse Plein vlak voor het Luchtkasteel", wijst Valencio.
"Dan zullen daar de enveloppen wel ergens zijn", zegt Mo. Ferd haalt zijn schouders op. Hij heeft geen idee. De drie Kroelioos gaan naar het Hemelse Plein.

Op het plein aangekomen wijst Ferd naar de deur van het kasteel.
"Kijk nou... daar", roept hij. En ja, er zitten twee enveloppen op de deur geplakt. Vlug rent Valencio naar de deur.  Hij heeft nu weer en paar kusjes terug. De Kroelio kijkt alweer iets vrolijker. Even later komt Roezje het kasteel uitgewandeld. In zijn voorpootje heeft hij een lege envelop. Hij gaat naar Valencio toe.
"Zeg eens Valencio, kan jij die zoentjes van je een beetje bij je houden. Ik zit helemaal onder", vertelt Roezje. Valencio ziet het en moet er om lachen. Roezje heeft een grote kus op zijn neus zitten. Drie zoentjes op zijn rug. Ook drie kleine knuffels op zijn achterpoten. Voorzichtig haalt Valencio de zoentjes, knuffeltjes en kus van Roezje af. Hij stopt ze weer in de envelop. Valencio moet er van zuchten. Het verhaal van HauwMauw wordt ook aan Roezje verteld.
"Ik ga nog een paar Kroelioos halen. Kunnen die ook mee zoeken", zegt Roezje. Hij loopt het

Roezje

luchtkasteel binnen.
Even later lopen bijna alle Kroelioos over het Hemelse Plein. Allemaal speuren ze het plein af.
Op zoek naar enveloppen. Maar helaas...ze vinden geen enkele enveloppe meer.
"Waar zit die HauwMauw nu? ',vraagt Mo aan Valencio.
"In het Lanterfantenbos", roept Valencio. "Ik heb het zelf gezien...echt waar".
Op een holletje gaat het hele stel naar het plein voor de Wolkenfabriek. En één voor één verdwijnen ze in het bos.

Alleen Valentino heeft nog twee enveloppen gevonden onderaan een hoge wolkenboom. Langzaam lopen de Kroelioos naar de Hoge Wolkenbergen. Hier wonen de Motjes. De Motjes komen uit hun splonken. Ze kijken de Kroelioos verbaasd aan. Mo vertelt hun het hele verhaal. En ja...de Motjes gaan ook mee zoeken.

De Motjes

Loe-wis kijkt omhoog naar de top van een van de hoogste Wolkenbergen.  Wat ziet hij? Jawel, helemaal bovenaan zit iets groens. Zou dat een envelop zijn? Dapper begint Loe-wis naar boven te klimmen. Hij durft niet naar beneden te kijken. Bij de envelop aangekomen, laat Loe-wis één pootje los en grijpt het groene  ding.
"Hebbes...", roept Loe-wis. Hierbij laat hij ook zijn andere pootje los. Dat is niet zo slim. Loe-wis schuift zo weer naar beneden. Steeds sneller en sneller.

Loe-wis

"MOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO...HELP...", gilt Loe-wis
Mo en de andere Kroelioos zijn al op weg. Alles en iedereen komen tegelijk onderaan de hoge berg bij elkaar.

BOTS

Een grote botsing. Alle Kroelioos en Motjes liggen door elkaar. De een heeft pijn aan zijn hoofd de ander aan zijn rug en weer en ander heeft een pijnlijk achterwerk. Loe-wis heeft allen maar een paar blauwe plekken. Daar zie je niets van want...Loe-wis is helemaal blauw. Hij houdt de groene envelop stevig vast in zijn voorpootjes.

Valencio is superblij met deze envelop. Hier zit namelijk zijn liefste kusje in.

Weer thuis in het Luchtkasteel zit Valencio zijn enveloppen te tellen. 

"Hmmm...5...6...Hmmmm", mompelt hij. "Ik mis nog één envelop", roept Valencio ineens.

De volgende dag loopt Valencio weer over het Hemelse Plein. Hij is nog steeds een beetje verdrietig. De laatste envelop is niet gevonden. Nergens te zien. In deze envelop zitten Valencio's liefste knuffeltjes.

Tsja...niets aan te doen.

In het Lanterfantenbos wervelt nog een klein windje rond. HauwMauw durft het bos niet meer uit. Overal Kroelioos. Iedereen is weer terug naar het kasteel. HauwMauw vertrouwt het niet.  Voorzichtig loert hij naar de ingang van de Wolkenfabriek. Niemand te zien...gelukkig. Ineens kijkt het wervelwindje naar beneden. Daar...in een van de onderste wervels zweeft iets. Is dat niet een van die blaadjes? Die rare blaadjes van die Kroelio?
HauwMauw wil dat blaadje wel teruggeven. Maar waar is die Kroelio gebleven?
Heel voorzichtig wervelt hij uit het Lanterfantenbos  naar de fabriek. Geen Kroelio.
Het wervelwindje wervelt nu naar het Luchtkasteel. Af en toe kijkt hij om. Gelukkig...niemand die achter hem aankomt.

HauwMauw ziet  Valencio  op het Hemelse Plein lopen. De Kroelio kijkt nog niet vrolijk, denkt HauwMauw. De wervelwind haalt diep adem. Hij begint steeds sneller te draaien. Met volle kracht schiet de wervelwind op Valencio af.
Valencio hoort de wind. Hij kijkt op en ziet HauwMauw op zich af komen. De Kroelio duikt in elkaar. Hij knijpt zijn ogen dicht. Zo bang is hij. Vlak voor Valencio stopt Hauw Mauw. Hij laat de envelop vallen.
Daarna wervelt hij weer met volle kracht weg van Valencio.
Voorzichtig doet Valencio zijn ogen weer open. Hij ziet de envelop liggen. Vlug pakt hij de envelop.
Hij houd hem met twee pootjes stevig vast. Zo die ontsnapt niet meer.
Het wervelwindje is nergens meer te zien.

Dolgelukkig huppelt Valencio weer naar het kasteel. Onderweg komt hij Mo en Lino tegen.
Valencio vertelt meteen het goede nieuws.
"Eind goed, al goed", zegt Mo
Valencio heeft zijn hele verzameling zoentjes, kusjes en knuffeltjes weer terug.
En de HauwMauw..die hebben ze nooit meer gezien.


Joepdoei en de mazzel