vrijdag 24 november 2017

De Stemmendief

Hallo fans.

Hebben jullie het al gemerkt? Veel kinderen zijn verkouden. Ze niezen veel en ze kunnen bijna niet praten. Deze kinderen zijn hees. Alsof iemand hun stem gestolen heeft. 

De Stemmendief

In het Wie Wat Waar land is een groot bos. In dat bos staan hele hoge wolkenbomen. Deze bomen staan zo dicht tegen elkaar aan dat het op de wolkengrond, onder de bomen, altijd donker is.

Op de grond scharrelt er iets rond. Het wezentje is iets kleiner dan een kabouter.Het heeft hele grote witte ogen. Als hij rechtop staat hangen zijn voorpoten op de grond. Als hij voorruit wil zet hij zijn voorpoten iets naar voren. Dan springt het wezen met zijn achterpoten tussen zijn voorpoten door. En dat is dan zijn manier van lopen.
Aan alle vier zijn poten heeft het klauwen die wel een beetje op handen lijken. Uit zijn bek steken twee grote gele tanden.
Het wezen komt aan de rand van het donkere Wolkenbomenbos. 
Een eindje verderop staat een van de laatste Wolkenbomen van het bos.
Vanuit deze boom dwarrelen er platte wezentjes naar beneden.  Daarna klimmen ze weer naar boven en begint het feest opnieuw.
Het beest gaat naar de boom. Het opent zijn bek en gromt. "RG...Rg...rg".
De wezentjes dwarrelen gewoon door alsof er niets aan de hand is. Het lijkt erop of dat ze niets gehoord hebben.
Het beest draait zich om. Een beetje nijdig hopst hij weg.

Het beest gaat terug naar zijn hutje in het Wolkenbomenbos. In het hutje zoekt het wezen naar iets. Ineens heeft hij een klein rugzakje te pakken. Hierin doet hij een oud boek met gouden letters erop. 
hij doet de rugzak om en loopt weer naar buiten.
Voor zijn hutje gaat het beest rechtop staan. Hij snuift eens.Hij kijkt alle kanten op. Dan hopst hij rechtdoor. Op weg naar de wolkbreuk.

Bij de wolkbreuk blijft hij staan. Hij houdt zijn kop scheef en bromt: "Rg...Rg".
Dan springt hij de wolkbreuk in.
"RGGGG...RGGGG...RRRg". De zure regen valt op zijn vacht. Het beest zet het op een lopen. Het wezen komt aan de andere kant van de breuk. Hij draait zich om. "RGGG...Rggg", gromt het tegen de wolkbreuk.
Even later loopt hij verder. Het beest kijkt om zich heen. Waar is hij nu terecht gekomen? De wereld is oranje, rood en geel gekleurd. 
Ineens ziet hij iets in een oranje wolkenboom zitten. Vlug verstopt hij zich in de bosjes.
Boven in de boom  zit een oranje pluizenbol te slapen. Heel voorzichtig sluipt het beest naar de wolkenboom. Op de boom hangt een bordje. Het wezen kan het bordje niet lezen. 
"Rgg...rggg", gromt hij zachtjes tegen de oranje bol. Snel hopst hij verder.
De oranje pluizenbol doet één oog open en kijkt het wezen na.
Na een lange wandeling komt het wezen op het plein voor de Wolkenfabriek. Hij hoort iemand zingen. Weer verstopt hij zich in de wolkenbosjes.

Valentino is weer eens verliefd.
Valentino
"La...La...lala", zingt onze verliefde Kroelio. Langzaam loopt hij over het plein heen. De Kroelio blijft zingen. In de bosjes spitst het beest zijn oren. Hij begint te lachen. Vlug haalt hij het boek met de gouden letters uit zijn rugzak. Het wezen bladert door het boek. Valentino is nu vlak bij het bosje waar het beest in zit. Hij zingt nog steeds. "Trrrra...la...la...".
Het beest mompelt iets.Plots verschijnt er een groen bolletje boven Valentino's kop. Het bolletje wordt rood en vliegt naar het beest en verdwijnt in zijn kop. 
"Traa...larG...RRRgaaag...". Valentino grijpt naar zijn keel.
"ARg...groosRRR". Hij kan niet meer zingen. Valentino kan zelfs niet meer praten. Hij is zijn stem...kwijt. Van schrik rent Valentino naar het Hemelse Plein. 
"Traa...la...la", zingt het wezen met de stem van Valentino.
Lachend en zingend gaat hij verder.


Mo de Kroelio
Mo de Kroelio loopt op het Hemelse Plein. Hij is op weg naar het luchtkasteel.
Leon, de keukenprins, is in het luchtkasteel. Hij heeft Mo gevraagd even langs te komen.Zomaar. Gezellig keuvelen over van alles en nog wat. Mo heeft er zin in.
Plotseling komt Valentino het plein opgerend. Hij gaat recht op Mo af.
"ARRRRg...PPR", schreeuwt Valentino.Hij stopt bij Mo.
Mo zegt; "Rustig, rustig Valentino. Ik versta er niets van". 
"GGrrAAAAAkk...", schreeuwt Valentino weer. Mo snapt er niets van.  Valentino begint nu toch wel boos te worden. Hij haalt zijn schouders op en laat zich op de wolkengrond vallen. Daar zit hij... met zijn voorpootjes over elkaar.
Mo staat na te denken. Dat kun je zien. Want dan verschijnt er een rimpel boven zijn ogen. 
"Jij bent je stem kwijt...",zegt Mo tegen Valentino.Valentino zucht en knikt van ja."Maar hoe kan dat? vraagt Mo. Valentino springt op. hij doet zijn pootjes boven zijn hoofd. Valentino doet net alsof hij een bal boven zijn hoofd heeft.Mo snapt er nog steeds niets van. 
"Kom mee naar het Luchtkasteel", zegt hij tegen Valentino. "Misschien weet daar iemand iets van verdwenen stemmen". Valentino sjokt achter Mo aan. Op naar het kasteel.

In het Luchtkasteel gaan Valentino en Mo naar de paleiskeuken. In een hoekje naast de oven zit Leon, de keukenprins, te snikken.
"Wat is er met jou aan de hand?", vraagt Mo aan Leon. De keukenprins springt op en begint te schreeuwen. 
Leon, de keukenprins, Kroelio
"RRRppp...KKKrrr...oookkk". Hij wijst door het raam naar buiten. Mo kijkt naar buiten. Hij ziet alleen een paar wolkenbomen en struiken. 
"Hmmm...al twee Kroelioos zonder stem...vreemd", mompelt Mo.
"Blijven jullie hier...dan ga ik naar mijn kamer". Mo rent weg.
Leon en Valentino kijken elkaar aan.Ze gaan op de grond zitten. Verdrietig kijken ze voor zich uit.

Mo is op zijn kamer in het Luchtkasteel.
Hij is op een stoel gaan zitten. Mo is aan het zoeken in heel veel boeken.
"Nee deze is het ook niet", mompelt de Kroelio. Hij zoekt verder. Even later denkt Mo het goede boek te hebben gevonden.
"Verdwenen stemmen", leest hij. "Een stemmendief? "mompelt Mo. 
"Het lijkt inderdaad op tovenarij". Hij pakt het boek en gaat terug naar de paleiskeuken.

In de keuken gaat Mo bij Leon en Valentino op de wolkengrond zitten. Hij laat de twee andere Kroelioos het boek zien. Leon kijkt verbaasd naar het boek. 
"GRRRRo...PPPRRR", grauwt Leon en wijst naar een plaatje in het boek. Op het plaatje staat een duister wezen. Mo kijkt naar het plaatje.Hij leest voor. 
"Een Hork. Een wezen uit het Wie Wat Waar land. Een Hork kan een beetje toveren. Door een toverspreuk kan een Hork stemmen stelen".
"We moeten die Hork snel vinden", zegt Mo tegen de andere twee Kroelioos. 
Weer wijst Leon door het raam naar buiten.
"Daar heen dus", roept Mo. Hij sringt op en rent naar buiten. Leon en Valentino rennen mee.
De Hork is weer terug op het plein voor de fabriek. De ene keer praat hij met de stem van Leon, dam weer met de stem van Valentino. De Hork wil weer terug naar het Wie Wat Waar land.
Lino Kroelio, de baas van de wolkenfabriek, komt net naar buiten gelopen. Dan ziet hij de Hork.
Lino Kroelio
"Hee...wie ben jij?", roept Lino. "Wat doe jij hier?". Lino rent naar de Hork toe.
De Hork pakt snel zijn toverboek. De stem van Lino vliegt naar de Hork.
"RRRRGGG...Kpppirrr", roept Lino ineens.Hij stopt en voelt eens aan zijn keel.
"ARRRgg...Aargg , hoest Lino. Zijn stem is weg. De Hork is ook weg. Verdwenen in het Lanterfantenbos.

Heel snel achter elkaar komen er drie Kroelioos het fabrieksplein oprennen. 
Zo snel...dat ze bijna over Lino struikelen.
"Wat doe jij op het plein?", vraagt Mo. "Wat is er gebeurd?". 
"RRRRRGR KIPPPPeRRR", antwoordt Lino. Hij wijst naar het Lanterfantenbos.
"Aha, dus daar zit de stemmenrover", roept Mo. "Nu is het afgelopen. We gaan hem vangen. Kom mee", wijst Mo. Hij marcheert naar het bos. De andere Kroelioos kijken elkaar verbaasd aan. Dan gaan ze toch maar achter Mo aan. 
Langzaam sluipen de vier Kroelioos door het Lanterfantenbos. een Lanterfant kijkt op. Hij snapt niet wat die snuiters in zijn bos komen doen.

De Hork is moe geworden van al dat getover. Hij doet zijn rugzak af. De stemmendief kijkt voorzichtig rond. Niemand te zien. De kust is veilig.Hij laat zich pardoes tegen een wolkenboom vallen. Even later is de Hork in slaap gevallen.

Een eindje verderop staan de vier Kroelioos te luisteren.
"Horen jullie dat ook?", vraagt Mo. De andere Kroelioos knikken van ja.
"Het lijkt wel of er iemand een boom aan het omzagen is", zegt Mo weer.
Valentino wijst naar een grote Wolkenboom.
Voorzichtig kruipen de Kroelioos naar de grote boom. Niet voorzichtig genoeg.
De Hork doet zijn ogen open. Hij heeft iets gehoord. Hij kijkt vlug achterom. Dan ziet hij de Kroelioos. De Kroelioos hebben hem ook gezien. Vlug duiken ze op de Hork af. Net te laat. De stemmendief klauwt de grote hoge boom in.
Tja denkt Mo. Hoe krijgen we hem weer uit die boom?. 
"Hmmm, eigenlijk zit ie wel goed in die boom", zegt Mo. "We wachten gewoon tot hij er weer uitkomt". Ondertussen heeft Leon de rugzak van de Hork gevonden. Nieuwsgierig kijkt hij in de rugzak. Leon haalt het toverboek uit de rugzak en laat dat aan Mo zien. 
"Dank je wel Leon. Misschien staat in dit boek wel hoe jullie je stem terug kunnen krijgen", vertelt Mo. Hij begint in het bek te lezen. Mo snapt er niet veel van. 
"Heeft iemand van jullie mijn boek meegenomen?", vraagt Mo. De drie andere Kroelioos schudden van nee met hun hoofd. 
"Dan ligt dat zeker nog in de keuken van het Luchtkasteel", mompelt Mo.
"Valentino zou jij dat boek even kunnen gaan halen?", vraagt Mo. "Dan bewaken wij de boom. De Hork kan dan niet ontsnappen".
Zo gezegd zo gedaan. Valentino zet het op een lopen terug naar het Luchtkasteel. Lino kijkt naar boven. Geen spoor te zien van de Hork. De stemmendief zit goed verstopt tussen de wolkenbladeren. Hij durft zich niet te bewegen.
Even later is Valentino weer terug. De Kroelio is helemaal buiten adem. Zo hard heeft ie gerend. Hij geeft het boek aan Mo. Mo bladert door het boek. 
"Aha...hier staat het", wijst Mo. "Spreek de toverspreuk andersom uit", mompelt Mo. Dan pakt hij het boek van de Hork erbij. Hij begint weer te bladeren. Opeens staat Mo op. Hij loopt naar de grote wolkenboom. Aandachtig kijkt hij omhoog. Langzaam begint Mo de Kroelio woorden te fluisteren. 
De Hork krijgt een raar gevoel in zijn hoofd. Wat is dat...?.
Er gebeurt niets. Hmmm, denkt Mo. Zeker iets niet goed gezegd. Nog maar een keer. Opnieuw begint hij te fluisteren.
Dan...verschijnen er ineens...drie groene bolletjes.Vliegensvlug schieten de bolletjes naar de kelen van Valentino, Leon en Lino. De drie Kroelioos beginnen te lachen. Ze kunnen weer praten. Ze hebben hun stem terug. 

Boven in de hoge wolkenboom zit nog steeds de Hork. Zijn keel doet pijn. Hij doet zijn voorpoten op zijn keel. Alleen...nu kan hij zich niet meer vasthouden...en tuimelt zo naar beneden. De Kroelioos springen bovenop hem.  ze grijpen hem stevig vast.
"Rg...RRRGGG", gromt de stemmendief met zijn eigen stem.
"Nee, we laten je niet los", roept Valentino.
"We zullen jou wel eens een lesje leren...", gromt Lino
"We zullen jou stem eens afpakken...dan piep je wel anders", sist Leon.
"Dat gaan we allemaal NIET doen", zegt Mo. "We brengen hem terug naar het Wie Wat Waar land".

Om de beurt houden de Kroelioos de Hork stevig vast en nemen hem zo mee naar de Wolkbreuk.De Hork gromt en krijst bijna de hele tijd. Bij de Wolkbreuk krijgt de stemmendief zijn rugtas terug. Mo heeft wel het toverboek eruit gehaald. Hij zegt tegen de Hork.
"Je hebt zelf toch een stem. Veel zingen dan krijg je vanzelf een mooie stem". 
De Hork kijkt hem ongelovig aan.
Dan pakken de Kroelioos hem bij zijn poten.Ze tellen tot drie. En...daar vliegt de Hork zo door de Wolkbreuk heen.
"Ziezo, daar zijn we mooi vanaf",zegt Lino.
"Eind goed, al goed", zucht Valentino. Leon zegt niets. De vier Kroelioos draaien zich om. Langzaam lopen ze terug nar het Lanterfantenbos. Mo kijkt nog één keer om naar de Wolkbreuk.

BONS
Aan de andere kant van de Wolkbreuk ploft de Hork op de wolkengrond.Hij kijkt eens om zich heen. Een eindje verderop staat de boom met de Dwarrels.
Ja...hij is weer thuis.De Hork staat op en loopt naar de boom met de Dwarrels.
"Rggg...Rg", gromt het beest tegen de Dwarrels. Hij denkt even na.
"RPPPP...Rlllooooo". De Hork begint te lachen. Ja, dat klinkt al een stuk beter. Tevreden waggelt de stemmendief het donkere Wolkenbomenbos weer in. Zelfs de Dwarrels houden even op met dwarrelen...héél even maar. 


Zo dat is gelukkig weer goed afgelopen

Joepdoei en de mazzel



DJEK




Geen opmerkingen:

Een reactie posten