De Bewaker van de vijver

Hallo fans

Deze keer een Mo de Kroelio verhaal.

over een vijver.

Saaaai...

of toch niet?

                                                            De Bewaker van de vijver

Mo de Kroelio is net wakker. Hij heeft toch zo'n jeuk tussen zijn oren. Krabben helpt niet. Wat dan wel?

Iets ontdekken. Ja, er valt weer eens iets te ontdekken. Maar wat? Mo weet het niet.

Vrolijk huppelt Mo door de straten. Even later komt hij op een zandweggetje. Hij stopt met huppelen.

Hee denkt Mo. Hier ben ik nog nooit geweest. Een eindje verder is een groot huis. Het huis heeft een grote tuin. In de tuin ligt een grote vijver.

"O... leuk...visjes", roept Mo. Hij vindt visjes heel leuk. Mo rent naar de vijver. Hij gaat op de vijverrand zitten. Ja daar komen de visjes al. Visjes zijn nieuwsgierig. Ze willen weten wie er op de vijverrand zit. "Hallo...ik ben Mo de Kroelio", roept Mo. "Wie zijn jullie"?. Een voor een komen de vissen met hun mondje boven water.

"Blub", spetteren ze dan. Meer kunnen visjes niet zeggen Alleen maar blub.

Mo kijkt eens naar de overkant van de vijver. Hij schrikt zich een hoedje. Daar staat een...draak. De draak beweegt niet. O...nou ziet Mo het...de draak is van steen. Het is een beeld.

Mo wandelt naar de overkant van de vijver. Hij bekijkt de draak eens goed. 

"Hmmm...net echt deze draak", mompelt Mo. Alleen jammer van zijn staart. Er is een stuk afgebroken.

Hij aait de draak over zijn kop.

"Brave draak...brave draak", lacht Mo. Hij is niet bang meer.

Mo zit weer bij de vissen. Hij luistert naar de verhalen van de visjes. Maar ja...ze zeggen alleen maar blub. Het is warm. Mo moet ervan gapen. Langzaam sukkelt onze Kroelio in slaap. Het wordt donkerder en donkerder. Mo slaapt nog steeds.

Aan de rand van de vijver begint er iets te bewegen. Het is de stenen draak. Nu is hij niet meer van steen.

"O...jee...o...jee", zucht de draak. Hij draait eens met zijn kop. Hij draait eens met zijn lijf.

"Wat wordt een draak toch stijf van de hele dag stilstaan", mompelt de draak. Verdrietig kijkt hij naar zijn staart. Wie... o... wie heeft er een stuk van mijn staart afgebroken, denkt de draak.

Hij laat zich langzaam in het water van de vijver zakken. 

"AAAh...heerlijk...heerlijk", juicht de draak. Hij gaat een eindje zwemmen.  Naar de overkant van de vijver en weer terug. De visjes zwemmen met hem mee. Ineens ziet de draak Mo.

"Wat zullen we nou krijgen", roept de draak. Mo slaapt gewoon door. De draak komt uit het water en gaat naar Mo toe. 

"Hmmm...wat is dit voor iets?", mompelt de draak. "Zoiets heb ik nog nooit gezien. Het is geen muis of mens". De draak ruikt eens aan Mo. Nee, nu weet ie het nog niet.

"Het is een geel-igert...omdat hij geel is", zegt de draak plechtig. Dan wordt Mo wakker. Hij duikt meteen achter de vijverrand. Zo geschrokken is Mo.

"Ha...ha...ik heb je wel gezien hoor...geel...igert", roept de draak. Met zijn bek pakt hij Mo bij zijn nekvel. En sleept hem naar de vijver. Mo durft niks te zeggen. Vol angst staart hij naar de draak.

"Wie ben jij?", wil de draak weten.

"Mo...d...de Kroelio", stamelt Mo. Nog steeds staart hij naar de draak. Deze doet zijn kop omhoog en zegt: "Ik ben draak Allegaar, de bewaker van de vijver. Ik bescherm de vissen. Tegen, zoals daar zijn, vogels en geel-igerts. Zoals jij", zegt de draak plechtig.

"En jij hebt zeker ook mijn staart gebroken", sist de draak weer.

"Nee...o nee. Ik zou niet durven", piept Mo. De draak kijkt eens rond. 

"Zie jij soms iemand anders hier?. Ik niet. Dus jij bent het die mijn staart gebroken heeft. Niet dan...ja toch", sist de draak.

"Nee hoor echt niet", fluistert Mo. De draak hoort het niet. 

"Wat...d...doet u...met geel-igerts zoals ik ", piept Mo.

"Die eet ik op natuurlijk...als toetje. O ja, help mij herinneren dat ik nog even moet kijken of ik nog slagroom heb. Dat is altijd lekker op toetjes. Hmmm...", antwoordt de draak.

Mo kijkt omhoog. Het begint al licht te worden. De draak heeft niets in de gaten.

"Dit is een mooie vijver", zegt Mo tegen de draak.

"Ja, dat is het. Weet je hoe die vijver hier gekomen is?", vraagt de draak. Mo schudt nee met zijn kop.

"Nou moet je horen...", begint de draak. Hij vertelt de hele geschiedenis van de mooie vijver.

De zon komt langzaam boven de bomen uit.

De draak ziet het...maar te laat.

"Wel potver...", mummelt hij nog voordat hij weer in steen verandert.

Dat was op het nippertje Mo.

Mo rent naar huis. Hij hoeft niet meer op avontuur. Nooit meer.

Totdat het weer tussen zijn oren gaat jeuken...

Poeh...hee

Toch maar uitkijken voor stenen beelden.

Want...

je weet maar nooit...

in het donker.

Joepdoei en de mazzel

DJEK