Het 4us deel 1 Linky

Hallo fans 

wat een gedoe

Niet op vakantie

Niet naar school

Is nu iedereen ziek?

allemaal vanwege een virus.

Zelfs Mo krijgt te maken met een

4us

Zojuist loopt Valentino het luchtkasteel uit. Hij ziet de zon en de lucht. Meteen is Valentino verliefd. Hij staat stil.

"OOOOH, wat mooi", zucht Valentino. Hij zet nog één stap vooruit. En dan...PATS Boem...Valentino rolt zo over de kop.Dat deed pijn. Valentino heeft een bult op zijn kop. Hij ziet overal sterretjes.

Een eindje verderop ligt Mo de Kroelio. Hij heeft ook een bult op zijn kop.Mo staat op. Hij loopt naar Valentino.

"Gaat het Valentino?"vraagt Mo.

"OOOOh wat mooi", roept Valentino. "Al die sterretjes". 

Mo krabt eens achter zijn oor. Hij snapt er niets van.

"Het spijt me heel erg Valentino", zegt Mo.

"Ik ben rondjes aan het rennen rond het luchtkasteel. Ik had je helemaal niet gezien".

Valentino

Valentino staat over de bult op zijn kop te wrijven. De bult doet nog steeds zeer. 

"Waarom loop jij rondjes rond het kasteel?", vraagt Valentino aan Mo. 

"Kweenie ik moet iets doen. Ik kan gewoon niet stilzitten vandaag. Ik weet niet wat er met me aan de hand is", antwoordt Mo.

"Ik denk dat ik dat wel weet", zegt Valentino. Mo kijkt hem verbaasd aan.

"Wat dan?", vraagt Mo. 

"Ik denk dat jij weer eens iets moet gaan ontdekken. Dat denk ik...", antwoordt Valentino. Hij knikt een keer naar Mo en loopt verder. Mo wrijft ook eens over de bult op zijn kop.

"Daar zou Valentino wel eens gelijk in kunnen hebben", mompelt Mo.

Hij gaat het luchtkasteel binnen.

Op zijn kamer in het luchtkasteel gaat Mo op zijn bed zitten. Hij loopt naar zijn boekenkast en trekt er een paar boeken uit. Mo ligt op zijn buik op de grond. Langzaam bladert hij door de boeken.

Opeens springt hij op. 

Mo de Kroelio

"Ik ga maar weer eens naar het Wie Wat Waar land.Daar is altijd wel iets te ontdekken", roept Mo. Even later is hij al op weg naar de wolkenfabriek. Op zijn rug draagt Mo een rugzak. Hij gaat naar Leon de keukenprins. Even wat drankjes en wolkenhapjes halen...voor onderweg.

Niet veel later komt Mo uit de fabriek. Hij knabbelt op een lekker wolkenkoekje. Hij zwaait nog even naar Leon.Vanuit de keuken zwaait Leon terug. 

Leon de keukenprins.

Daar gaan we dan. Mo is op weg naar de Hoge Wolkenbergen. Snel loopt hij door het Lanterfantenbos.  Een paar Lanterfanten kijken Mo na als hij voorbij loopt. Mo wandelt stevig door. Daar is de Oranje Vakte al. Aan het eind van deze vlakte zit de Wolkbreuk. En vandaar kom je in het Wie Wat Waar land. Midden op de vlakte staat Mo stil. Hij heeft wat gehoord.

"Foep foep". 

Mo weet wat dat is. De Foeperpot. Als je daar invalt kun je alleen nog maar carnavalsliedjes zingen. Mo loopt met een grote boog langs de Foeperpot.

Daar is de Wolkbreuk al. Mo haalt eens diep adem. Dan rent Mo ineens heel hard de Wolkbreuk in.

Rommeldebom

Mo rolt zo aan de andere kant de Wolkbreuk uit. Er stijgen wat wolkjes op uit zijn vacht. Het sist nog een beetje. Mo staat op en kijkt naar zijn vacht. Het lijkt erop dat de zure regen , die in de wolkbreuk zit, zijn vacht heel gelaten heeft. Mo kijkt of zijn rugzak ook nog heel is. Jawel Nu kan hij iets gaan ontdekken. Maar waar?  Tja...voor hem is het Donkere Bos. Daar waar de Hork woont. De Hork kan een beetje toveren. Mo wil de Hork niet tegenkomen. hij loopt eerst een stukje langs het bos. Dan gaat hij pas het Donkere Bos in. De bomen in het bos zijn zo hoog dat er geen licht op de wolkenbodem kan komen. Het is dus stikdonker. Voorzichtig loopt Mo verder. Mo weet eigenlijk niet meer welke kant hij oploopt. 

"Krak". Mo blijft doodstil staan. Was dat de Hork? Nee het was maar een takje dat onder zijn voet krakte. In de verte ziet Mo licht. Zou daar het Donkere Bos ophouden? Vlug gaat Mo die kant op. Even later is Mo op de verlichte plek.  Hij kijkt verbaasd rond. Midden op de open plek staan een paar bomen. Achter de bomen zijn een paar heuveltjes met gaten erin. En achter de heuvels staan geen bomen meer. Helemaal achteraan begint het Donkere Bos weer. Mo loopt naar de bomen toe. Het zijn hele mooie lichtgroene bomen. Mo heeft nog nooit zulke bomen gezien. Hij doet zijn rugzak af. De rugzak zet hij achter een wolkenbosje. De eerste boom die hij tegenkomt heeft één tak naar beneden gebogen. Vreemd, denkt Mo. Ineens voelt hij iets aan zijn voet trekken...te laat. Mo hangt op zijn kop langs de boom. Zijn voet zit vast aan een wolkentouw. Dat touw zit weer aan de tak van de boom vastgebonden.Mo kan geen kant meer op. Wat nu? 

In een van de heuveltjes begint er iets te rommelen. Er kruipt een wezen uit de heuvel.

"Aha...een lekker hapje...in de boom...hmmmm", klinkt een hese stem. Het wezen gaat voor Mo staan. Het water loopt hem uit zijn bek.

"Zoo.Lekker hapje...hij die honger heeft is blij.", sist de stem weer. Mo kijkt het wezen ondersteboven raar aan.

"Eeuuh...ben jij een Kroelio? " vraagt Mo. Het wezen springt achteruit. Hij begint te sissen. 

Linky

"Oei...hij die altijd honger heeft...ziet een Kroelio. Ja ja...hij die honger heeft kent wel de Kroelioos", fluistert het wezen.Opeens schiet hij naar voren. Springt tegen de boom en bijt het wolkentouw door. Mo valt zo naar beneden...op zijn kop. Mo gaat rechtop zitten. Hij ziet weer sterretjes. Nu heeft Mo twee bulten op zijn kop. Het wezen pakt Mo op. Hij zet Mo op zijn achterpoten.

"Jij ...lekker hapje...gaat mee", sist het wezen. Hij sleurt Mo zo naar een gat van een van de heuvels. Mo wordt ruw naar binnen geduwd.

Het is aardedonker in de heuvel. In het midden ziet Mo licht branden. Hij wordt naar het licht geduwd. Daar staat een grote paal. Bovenop de paal staat een bol met vuurvliegjes erin. Mo wordt aan de paal vastgebonden. Het wezen gaat recht tegenover Mo op de grond zitten. Mo kijkt het wezen aan.

"Jij lijkt wel een zwarte Kroelio. Hoe heet jij? "vraagt Mo. Het wezen staat op. Warempel het is...een Kroelio. 

"Hij die altijd honger heeft...is Linky", antwoordt de zwarte Kroelio.

"Hmmm...ik heb nog nooit een zwarte Kroelio gezien...hoe kom jij zo zwart?"vraagt Mo weer.

"Lekker hapje wil veel weten", zegt Linky

"Linky eerst andere kleur...weet niet meer...daarna zwart. Gezien?...lichtgroene bomen? Daarin 4us ...daarna zwart.", legt Linky uit.

"4us. Wat is dat?"vraagt Mo. Linky kijkt geheimzinnig om zich heen.

"Weet niet...hij die altijd honger heeft...raakt groene boom aan...daarna zwart...langzaam zwart", mompelt Linky.

"Kun je daar dan niks tegen doen?"roept Mo. Linky haalt zijn schouders op en zegt: "Boom niet aanraken". Hij kijkt Mo aan.

"Hij die altijd honger heeft...gaat nu slapen. Daarna kijken hoe lekker hapje smaakt...ja ja". Hij draait zich om en loopt verder de heuvel in. Mo kan hem niet meer zien.

Mo probeert het wolkentouw los te peuteren. Het lukt niet. Maar Mo geeft het niet op. Na een lange tijd zit hij nog steeds vast aan de paal. Mo hoort gezang. En daar is de zwarte Kroelio weer.

"Hij die altijd honger heeft...heeft over lekker hapje gedroomd....heel lekker...ha ha", zegt Linky. Linky gaat recht voor Mo staan. Opeens schiet hij naar voren en bijt Mo in zijn neus.

"Auw...auw...wat doe je nu?"schreeuwt Mo. Linky kijkt Mo verlekkert aan.

"Even proeven...inderdaad...heeeel lekker hapje", roept Linky terug.

"Wat zal ik doen met lekker hapje", mompelt Linky. Hij staat even diep na te denken.

"Hij die altijd honger heeft...kan soep maken van hapje. Of toetje...gebakken?... ook lekker. Gekookt misschien?.Nee nee dat niet", fluistert Linky. Mo denkt razendsnel na. Hoe komt hij hier veilig weg. 

"Linky", zegt Mo. De zwarte Kroelio kijkt om.

"Linky, je kan ook met mij meegaan naar de andere Kroelioos. Misschien kunnen we je dan weer gewoon maken. Niet meer zwart. Wat vindt je ervan?" zegt Mo. Linky kijkt Mo aandachtig aan

"Hmmm...zijn daar dan meer Kroelioos?"vraagt Linky.

"O ja...veel meer Kroelioos", lacht Mo.

"Dan...vind hij die altijd honger heeft...dat een goed idee...lekker hapje". 

Linky maakt Mo los. 

"Loop jij maar voorop", wijst Linky.

"Lekker hapje weet de weg...haha...", lacht Linky.

Poeh hee

Hoe zou dat aflopen

Ik vertrouw die Linky voor geen cent.

Joepdoei en de mazzel

DJEK