donderdag 28 januari 2016

De Slaapheks

Hallo fans
Daar zijn we weer. Het heeft even geduurd. 
We hebben een hele tijd niets van de Kroelioos gehoord of gezien.
Ze zijn misschien ook druk geweest met Sinterklaas en Klaus de Kerstman.
Maar nu dan toch een nieuw avontuur met de titel

De Slaapheks

Dat belooft niet veel goeds.


Hoog heel hoog, tegen het oneindige aan, drijft het wolkenrijk Kroelonia.
Hier wonen de Kroelioos
Kroelioos zijn kleine beestjes met prachtige flapoortjes en een grappige mopsneus.
Ze lijken een beetje op jonge hondjes.Puppy's.

Als je denkt dat Kroelioos bestaan...
Kun je in je dromen naar Kroelonia gaan.


Het is nacht.
Overal zijn blinkende sterretjes.
Een sterretje blinkt harder dan alle andere sterretjes.
Dat sterretje wordt groter en groter, tot...het een grote ster is.
De grote ster landt op Kroelonia.
Poef...
Ineens staat daar een klein meisje.
Ze heeft kort haar, en een wipneusje.
Ze heeft een pyjama aan.
Een roze jasje met grote knopen.
Een mooi glanzende rode broek.
Ze staat op blote voeten.
In haar hand heeft ze een grote zuurstok.
Rood met wit.

Hoog in een wolkenboom zit een klein vogeltje.
Het is een blauw met witte stippen larievogeltje.
Het beestje is wakker geworden van het geluid.
De vogel vliegt naar het meisje.
Het larievogeltje gaat op haar schouder zitten.
Nieuwsgierig begint het beestje te twitteren.
Het meisje wijst met de rood witte zuurstok naar de larievogel.
"Ka-kazoem",fluistert ze. 
Het vogeltje valt van haar schouder op de wolkengrond.
En begint te snurken.

"Ha, ha...", lacht het meisje.
"Dit is een mooi land. Ik tover alles en iedereen in slaap. Dan zijn alle wolken van mij.
Ik laat het regenen, overal tegelijk. Heel lang. Want ik ben Snurkonia de slaapheks.
Ha-ha....". 

De volgende morgen.
Mo en Ferd Kroelio maken een lange wandeling. Ferd vindt dat niet leuk.
De groene Kroelio ligt liever in zijn bed. Hij is een beetje lui.
"Moet dat nu Mo, moet dat nu echt? Lang lopen is niet gezond hoor".
Mo geeft geen antwoordt. Hij gaat iets sneller lopen.
Even later komen ze Spikkel Kroelio tegen.
"Hebben jullie mijn spiegel gezien? ", vraagt de roze met rood gespikkelde Kroelio aan Mo.
"Ik ben hem kwijt.". 
"Nee , het spijt me ", antwoordt Mo.
"Ligt ie misschien bij Roezje? "vraagt Ferd.
Spikkel trekt een ongelukkig gezicht.
"Ik denk van niet Ferd. Maar toch bedankt.
Spikkeltje gaat op zoek naar Roezje.


 Mo loopt verder. Ineens ziet hij iets paars tussen de wolken liggen.
Wat zou dat kunnen zijn? denkt hij.
Vlug loopt hij naar het paarse ding.
Het is een Motje, een van de kleine Kroelioos.
Mo roept: "Ferd kom eens kijken".
De groene Kroelio rent naar Mo. Samen kijken ze naar het Motje.
"...eks...aap...", fluistert het beestje.
"Wat is een eksaap?",vraagt Ferd aan Mo.
Mo weet het niet.
"...slaap...heks..." kreunt het Motje weer.
Met een zucht valt het kleine beestje in slaap.
Het gesnurk is niet om aan te horen.
"Dat zo'n klein ding, zoveel lawaai kan maken. Het lijkt Ferd wel", lacht Mo.
"Ha ha, grappig die Mo. Bedenk maar eens wat er aan de hand is, grapjas", snauwt Ferd terug.
Daar heeft Ferd wel gelijk in, denkt Mo.
Waarom valt dat Motje in slaap? Wat is een slaapheks?

Mo wijst naar de grote wolkenberg.
De berg waar de Motjes in wonen.
"Hij is daar vandaan gekomen. We moeten daar gaan kijken", zegt Mo tegen Ferd.
"Eeuh...ik blijf wel hier Mo...Motje paars bewaken...goed?".
"Dan ga ik wel alleen hoor. Ik...ben niet bang".
Mo draait zich om en loopt naar de wolkenberg.

Even later hoort Mo iemand akelig lachen.
"Ha, ha...kom maar op kleine beestjes...Ik ben Snurkonia de slaapheks. Ik laat jullie allemaal slapen...ha,ha".
Mo heeft zich achter een wolkenstruik verstopt. Voorzichtig kijkt hij over het bosje heen.
Hij ziet hoe Motje groen probeert de slaapheks aan te vallen.
Maar voordat hij bij haar kan komen...ka-kazoem...valt hij al in slaap.
Overal om Snurkonia liggen Motjes te slapen.
Het heksje rekt zich uit.
"O,  hee ik ben moe geworden van dat toveren. Even uitrusten in mijn grot. Kan ik meteen in mijn nieuwe spiegel kijken, die ik vanmorgen heb gevonden".
Ze draait zich om en loopt recht op Mo af.
De gele Kroelio weet zich nog net op tijd te verstoppen.
Snurkonia loopt verder.
Mo sluipt achter haar aan.

Ondertussen.
Ferd Kroelio ligt langs Motje paars te slapen.
Ineens schiet hij wakker.
"Waar zijn we. En wie is ik", mompelt de Kroelio slaperig.
"O, ja...ik weet het weer. Ik pas op Motje paars...voor Mo. Waar is Mo?"
Ferd staat op. Hij kijkt om zich heen. Geen Mo te zien.
Hij voelt zich nu toch wel alleen.
"Welnu, ik zal de gele deugniet maar eens gaan zoeken", roept Ferd heel deftig.
En...hij loopt helemaal de verkeerde kant op.

Waar zou Mo toch zijn, denkt Ferd.
In de verte, tussen twee wolkenstruiken in, ziet hij een donker gat.
Hij rent op de grot af.
"Mo, Mo...ben je daar?"
Voorzichtig gaat Ferd de grot binnen.
Het is erg donker binnen.
"Hmm..geen Mo",mompelt Ferd.
Er liggen wat dingetjes hier en daar. Helemaal achteraan liggen wat bladeren op een hoopje.
Dat lijkt wel een bedje, denkt de groene Kroelio.
Hij gaat op de bladeren liggen. En Ferd slaapt alweer.

Mo sluipt nog steeds achter het heksje aan.
Ze loopt naar een zwart gat tussen twee wolkenstruiken in.
Snurkonia stapt de grot binnen.
Mo weet niet wat hij moet doen.

Ineens hoort Mo de stem van Ferd.
"Hee, Mo. Ben je daar eindelijk?"
"Wie ben jij en wat doe je in mijn grot? ", krijst de slaapheks.
"Jij bent Mo niet", gilt Ferd.
"Ka-Kazoem", schreeuwt Snurkonia.
Er lijkt van alles om te vallen. Een hels kabaal.
Dan...niets...helemaal niets.
Geen enkel geluid.

Mo durft bijna geen adem te halen.
Voorzichtig sluipt hij de grot binnen
Aan de ene kant ligt Ferd te slapen.
Aan de andere kant ligt Snurkonia...ook te slapen!
"Wat is hier gebeurd ?", mompelt Mo.
Fred wordt wakker.
"Ha die Mo, ben je daar eindelijk".
"Wat is er gebeurd?", vraagt Mo aan Ferd.
"Ik weet niet... Dat meisje komt binnen en wil mij betoveren. Ik pak dit ding. Ik houd het voor mijn gezicht. En ik knijp mijn ogen dicht...Toen ik weer durfde te kijken...lag het meisje te slapen",vertelt Ferd.
"Wat is dat dan voor ding?", vraagt Mo weer.
Ferd geeft het 'ding' aan Mo.
Dan zien ze wat het is. De spiegel van Spikkel.
"Ha,ha", lacht Mo. "Snurkonia de slaapheks heeft zichzelf betoverd. Dan zal iedereen zo wel weer wakker worden".
Maar daar heeft Mo zich in vergist.

Als Mo en Ferd buiten de grot komen. Zien ze dat iedereen nog gewoon ligt te slapen.
De Motjes, de vogels en alle andere diertjes.
Mo gaat op een wolkenboomstam zitten.
Hij begint aan zijn kin te krabbelen. Dat doet hij altijd als hij diep moet nadenken.
Maar hoe lang Mo ook nadenkt, hij snapt er niets van.
Waarom blijft iedereen slapen?.

Het begint alweer donker te worden.
Ferd ligt op zijn rug naar de sterren te kijken.
Opeens gaat hij rechtop zitten.
"Hé, Mo...Ik zie twee sterren die steeds groter worden. Hoe kan dat? ".
Mo kijkt op. De twee sterren komen recht op de Kroelioos af.
Mo en Ferd springen op. De twee sterren staan nu vlak voor hen.

                       Poef
Opeens staan er een man en een vrouw. 
De man lijkt wel een reus. Hij heeft een wilde lange baard. 
Hij draagt een hemelsblauwe mantel met een wit pak eronder.
De vrouw naast hem is wat kleiner. Ze draagt zwarte kleren. Ze heeft zwart lang haar en een wipneusje.

De man steekt een hand op en begint te praten.
"Beste Kroelioos, wij zijn Armand en Hilde. Wij zijn tovenaars van de planeet Truuk. Wij zijn ons dochtertje kwijt.Hebben jullie haar misschien gezien? ".
"Ze heeft een roze pyjama aan en een rode broek", zegt Hilde.
De Kroelioos staan met open mond te kijken.
Dan springt Ferd naar voren. 
Hij roept: "Ja, die hebben we gezien ja. Jullie slaapheks Snurkonia ligt daar". Hij wijst met zijn voorpootje naar de grot.
Armand krabt aan zijn lange baard.
"Snurkonia? ...Onze dochter heet gewoon Elsje hoor", mompelt hij.
De vrouw wil naar de grot lopen. Maar Mo gaat voor haar staan. 
"Mag ik u nog iets vragen? ", zegt Mo.
Hilde knikt. "Kunt u de betovering verbreken?  Iedereen slaapt nog".
"Natuurlijk, ik begin meteen", zegt Hilde.
Ze steekt allebei haar armen in de lucht en knipt met haar vingers.
Alle Motjes en andere diertjes beginnen met hun ogen te knipperen.
"Dank u wel", zegt Mo.

Armand de tovenaar kijkt een beetje bedroefd.
"Jullie moeten het Elsje maar niet kwalijk nemen hoor. Ze is nog maar een klein meisje. Op onze planeet Truuk wonen allemaal tovenaars. Er zijn geen kinderen, alleen Elsje. En af en toe doet ze alsof ze een heks is. Maar ja, ze kan wel echt toveren. Het spijt ons heel erg".
Ondertussen heeft Hilde Elsje uit de grot gehaald.
Elsje slaapt nog steeds.
Mo vertelt tegen de tovenaars dat de Kroelioos niet boos zijn op Elsje.
Als ze haar toverstok thuis laat, mag ze gerust nog eens komen spelen.
Armand en Hilde vinden dat heel aardig.

Poef
De tovenaars veranderen weer in sterren en zweven terug naar hun eigen planeet.

"Mo, ben je helemaal gek geworden, heksen uitnodigen. Mo, Mo...zeg dan wat!!", roept Ferd.
Maar Mo zegt niets meer... hij snurkt. Iedereen is wakker...behalve Mo.

Poeh hee, toch nog goed afgelopen.
Voor iedereen die toch in slaap gevallen is...slaap lekker.
En tot de volgende keer.


Joepdoei en de mazzel

DJEK      





Geen opmerkingen:

Een reactie posten